سلام. بنده مادری دارم که در مواجه با مشکلات بسیار...

با سلام و عرض ادب به طور کلی علل اضطراب به سه عامل زير برمی‌گردد: • عوامل زيست شناختی و جسمانی: در افراد مضطرب، ميزان بعضی از هورمون‌های موجود در خون غيرعادی است. بنابراين هر آن‌چه که باعث اختلال در سيستم هورمونی شود، برای بدن خطر محسوب می‌شود. بارداری، کم‌کاری يا پرکاری تیروئید، پايين بودن قند خون، وجود غده‌ای در غدد فوق‌کلیوی که هورمون اپی‌نفرین توليد می‌کند و بی‌نظمی ضربان‌های قلب از اين عوامل هستند. • عوامل محيطی و اجتماعی: عوامل اجتماعی و ارتباطی بسياری باعث به‌وجود آمدن اضطراب در افراد می‌شود، مانند مشکلات خانوادگی، احساس جدايی و طردشدگی،... از عوامل محيطی می‌توان تغييرات ناگهانی و غيرمنتظره را، همچون زلزله، بیماری، مرگ يکی از نزديکان،... نام برد. • عوامل ژنتیکی و ارثی: يکی از مهم‌ترين عوامل اضطراب ژنتیک است و احتمال اضطراب در فرزندان افراد مضطرب بسيار بالا است. البته الگو قرار دادن رفتار پدر و مادر و يادگیری و تکرار کارهای آنان نقش مهمی در اضطراب فرزندان دارد (عامل اجتماعی)، ولی تحقيقات و بررسی‌های انجام‌شده بر روی حيوانات و دوقلوهايی که با هم يا جدا از هم زندگی می‌کنند و از والدين مضطرب به دنيا آمده‌اند، نشان می‌دهند که عوامل ژنتيکی نيز بسيار مؤثرند. با اين وجود باور نمی‌رود که ژن به خصوصی در اين مورد نقش داشته باشد، بلکه ترکيب بعضی از ژن‌ها چنین پیامدی را به دنبال دارد. طبق آخرين تحقيقات به نظر می‌رسد که عوامل ژنتيکی در بعضی انواع اضطراب مانند اختلال هراس و ترس از مکان‌های باز نقش زيادی دارد. معمولاً مادران مضطرب فرزندان مضرب به دنیا آورده و پرورش می دهند. یعنی علاوه بر اینکه هورمون ها و نیز انتقال دهنده های عصبی در افراد مضطرب متفاوت از دیگران است معمولاً پدر و مادر مضطرب فرزندان مضطربی نیز تربیت کرده و این ویژگی در شیوه های تربیتی آنها نیز اثرگذار است. البته استثنائاتی نیز وجود دارد و هستند در اینگونه خانواده ها فرزندانی که بر خلاف سایرین، بسیار خونسردند. که در این فرزندان نیز عوامل ژنتیکی اثرگذار است. پس شما زمینه ژنتیکی ابتلا به اضطراب را دارید و همانطور که خود نیز بیان کردید این علایم را دارید. درمان این اختلال دشوار نیست و در شرایط بسیار شدید نیاز به دارو درمانی دارد که با تشخیص یک روانپزشک با صلاحیت این درمان مؤثر خواهد بود. اما روش های درمان روانشناختی بیشتر توصیه می شود. چراکه دارو های ضد اضطراب معمولاً رخوت زا هستند و ممکن است باعث ایجاد وابستگی و کاهش عملکرد فرد شوند و تنها در صورتی تجویز می شوند که اضطراب، اختلال شدیدی را در فعالیتهای فرد ایجاد کرده باشد . در این شرایط باید این دارو ها با دقت تجویز شوند پس در صورت نیاز به روانپزشک، از صلاحیت او اطمینان یابید. از علایم اضطراب می‌توان موارد زیر را نام برد: 1. احساس خستگی 2. عصبی بودن و بی‌قراری 3. ترس و نگرانی 4. بی خوابی يا بدخوابی 5. تپش قلب و تنفس نامنظم و سريع 6. عرق کردن 7. سردرد و سرگیجه 8. مشکل در تمرکز و حافظه 9. لرزش يا پرش عضلات 10. تکرر ادرار اما روش دیگری که برای درمان اضطراب توصیه می شود روش های روانشناختی است. در علم روانشناسی اختلالات اضطرابی شامل دسته ای از اختلالات از جمله اختلال هراس، اضطراب فراگیر و نیز وسواس می شود که معمولاً این اختلالات در برخی افراد همراه با هم رخ می دهند. یعنی گاهی اختلال اضطراب فراگیر با وسواس همراه است. لازم است در ابتدا نوع اختلال تشخیص داده شود. به نظر می رسد در خانواده شما اختلال اضطراب فراگیر وجود داشته که در مادر تان تا حدودی همراه با وسواس فکری است. لازم است برای بهبود علایم ایشان به یک روانشناس بالینی با صلاحیت مراجعه کنید تا از طریق رواندرمانی این علایم در ایشان و نیز شما بهبود یابد.چراکه اصلاح رفتار بیش از هر چیز دیگری به شرایط شما کمک خواهد کرد . برخی مواد غذایی نیز باعث تشدید اضطراب در افراد می شود. پس به تغذیه صحیح توجه داشته باشید و این مواد غذایی را در برنامه غذاییتان کمتر کنید. ورزش کردن به خصوص به طور منظم يکی از راه‌های پيشگيری و درمان اضطراب است. پياده روی تند و سريع به مدت ۴۰ دقيقه ميزان اضطراب را به طور متوسط تا ۱۴% کاهش می‌دهد. به علاوه، ورزش کردن باعث بالا رفتن کارايی دستگاه تنفسی و گردش خون، حفظ تعادل وزن و شادابی فرد می‌شود. ورزش هايی نيز چون یوگا باعث افزايش آرامش می‌شوند و در جلوگيری از اضطراب بسيار مفيدند. همچنین نوشتن سادهٔ هيجانات و احساسات بر روی کاغذ موجب تسکين فشارهای روانی ناشی از رويدادهاي اضطراب زا می‌شود.